Kultivisanje ljudskih ćelija u laboratorijskim uslovima je zahtevno. Tokom doktorata, provodila sam više vremena pokušavajući da ćelije održim u životu, nego na eksperimentima za koje su mi ćelije bile neophodne.
Rešenje nude "HeLa" ćelije koje sam i ja koristila u svojim eksperimentima.
Henriette Lacks je umrla od raka grlića maternice 4. oktobra 1951 godine, medjutim njene ćelije, nazvane prema početnim slovima njenog imena (HeLa) još uvek žive u laboratorijama.
U februaru 1951. godine, u laboratoriji John Hopkins bolnice u Baltimoru, analizom Henriettinih ćelija grlića materice uočeno je da se ćelije reprodukuju izuzetno brzo i bez prestanka; da ne umiru! Ubrzo nakon ovog otkrića, HeLa ćelije su stavljene u masovnu proizvodnju.
Besmrtne HeLa ćelije su postale standardna ćelijska linija u gotovo svim istraživačkim laboratorijama sveta, i nakon 70 godina još uvek se koriste.
HeLa ćelije su bile i u svemiru (u satelitima Korabl-Sputnik/ Sputnik 6 & Discoverer XVIII), omogućile su pronalaske brojnih lekova i vakcina, uključujući i vakcinu za dečiju paralizu (Jonas Salk) i HPV.
Nekoliko Nobelovih nagrada je dodeljeno za otkrića do kojih je došlo istražujući upravo na HeLa ćelijama.
Henrietta nije bila obaveštena o korišćenje njenih ćelija u naučne svrhe; u to vreme etički principi nisu pratili današnje standarde. Zahvalnost hiljade pacijenata koji su direktno profitirali od naučnih istraživanja ostaće večna, baš kao što su i Henriettine ćelije besmrtne.
Henrietti je podignut spomenik u Bristolu, u Velikoj Britaniji (Royal Fort House) u 2021 godini, kao i u Baltimoru, SAD.